دُماوندی رَ پاس بَداریم؛ سرآکو!

وبلاگ پستو نوشت:

از اين پس گاهی در وبلاگ “پستو” مطلبي را با عنوان “سرآكو” خواهيد يافت. سراكو در زبان دماوندي به معناي سرزنش، گله كردن و تقبيح آمده است.[*] ما هم اين بخش را به مطالب انتقادي و گله و گلايه اختصاص خواهيم داد. البته معناي سرآكو بسي فراتر از سرزنش معمولي است. چرا كه به خوبي به ياد داريم و حتما هم سن­هاي ما هم به ياد دارند، كه وقتي قديمي­ ها اين كلمه را استفاده مي­كردند، اشاره آنها به سرزنشي توام با رسوايي و در سطحي گسترده بود. شايد اصلا اين غربي­ها كه اين روزها در مورد ستاره­هاي هاليوود و افراد مشهور از واژه “اسكندل” استفاده مي­كنند آن را از همين سراكو گرفته باشند، كسي چه مي­داند. البته اين كه ريشه اين لغت از كجا آمده و … به ما ربطي ندارد.

كارشناسان “پستو” مي­گويند يحتمل (يعني احتمالا) اين كلمه از تركيب واژه­هاي “كوي” و “سر” حاصل شده باشد كه معناي آن بدي و عيب كسي را سر كوي و برزن بردن است. به هر روي اين كلمه هر چه باشد، ما آن را به عنوان سركليشه بخش طنز اين وبلاگ انتخاب كرده­ايم و گمان مي­كنيم با توجه به فراگيري معنايي اين كلمه براي انتقادي كه در عرصه يك رسانه بيان شود، مناسب و به قدر كافي رسا است.

اما سرآكو در اين وبلاگ شرط و شروط هايي هم دارد. اول اين كه در اين بخش فقط كساني سراكو مي­شوند كه ما زورمان به آنها برسد و يا به عبارت بهتر زور آنها به ما نرسد! خلاصه اين كه ما حال و حوصله عواقب برخي سراكوها را اصلا نداريم و اين را از همين الان براي كساني كه مايل به همكاري با ما و ارسال مطلب براي وبلاگ هستند، گفته باشيم.شرط ديگر اين است كه اين سراكو كردن به كار كسي بيايد يا مشكلي را از مردم حل كند. ضمن اين كه سراكو شوندگان از حق پاسخ برخوردار هستند و ما حتما پاسخ آنها را هر چه باشد درج خواهيم كرد. البته هم سراكو كنندگان و هم سراكو شوندگان بايد حرمت و حق يكديگر را رعايت كنند. و بالاخره این که سراکو به خط قرمزها که سهل است به نارنجی و زرد هم نزدیک نخواهد شد. همان که انگلیسی ها به آن “استبلیشد لاین” می گویند.  (حال کردید از این همه اطلاعات مجانی(

ملاحظه می فرمایید که سراكو كردن اينقدرها هم الكي نيست! پس منتظر مطالب بعدی زیر عنوان سراکو  باشید.

*  علمداري، مهدی، گويش دماوندي، پژوهشگاه علوم انساني و مطالعات فرهنگي، تهران، 1384.