گفتگو با خادم کهنسال امامزاده هاشم (ع)؛ حاج حسين چراغي

دماوندنامه منتشر کرد:

خودتان را معرفي فرمائيد.

بنده حاج حسين چراغي، متولد 1307 مي باشم.

شما از چه زماني خادم امامزاده هاشم (ع) شده ايد؟

من از زمان بچگي مي رفتم به كربلائي غلامحسين خادميان كمك مي كردم. مرحوم ملاچراغ كه از اجداد ما مي باشد و ما با چهار واسطه فرزند او مي باشيم، از قديم متولي امامزاده بود و حدود 150 الي 200 سال قبل ازطرف علماء دماوند براي اين كار انتخاب شده بود. همچنين كربلائي رحيم قلي از اجداد خاندان خادميان ها مي باشد كه ايشان هم از طرف علماء دماوند به عنوان قهوه چي و خادم امامزاده مشغول به كار بوده است. فرزندان ايشان هم از قديم به خادمي امامزاده مشغول بوده اند و به همين نام مشهور بودند. امامزاده هاشم (ع) و كاروانسرايي كه در جنب آن بود مكاني براي زيارت و استقرار چارودارها و گروه هاي مسافري بوده است كه از تهران، دماوند به آمل و مازندران و اطراف آن بار مي بردند و يا از آن مناطق جنس مي آوردند. آنان وقتي به اين مكان مي رسيدند چه به لحاظ سرما و پناهگاه بودن امامزاده و چه در فصل هاي ديگر براي زيارت به امامزاده مراجعه مي كردند. و اين طايفه هاي مختلف مشاء بودند كه در سرما و طوفان هاي شديد به امامزاده و مراجعين خدمات مي دادند.
كربلاي رستم عربي، كربلائي احمد ذاكري، مشهدي اصغر صبحي، كربلائي غلامحسين خادميان؛ خلاصه در طول ساليان قديم، اين مردم مشاء بودند كه به عنوان خادم امامزاده هاشم (ع) خدمت مي كردند و در سرماي شديد زمستان خودشان را براي خدمت به امامزاده مي رساندند.

آيا در طول اين زمان ها از مردم آمل و لاريجان و روستاهاي آن كسي براي خادمي يا كمك رساني و هر كار ديگر به امامزاده مراجعه داشته است؟

اصلاً. كارهاي خادمي و كاروانسرا و … هميشه توسط اهالي مشاء انجام مي شده است. البته بين اهالي مشاء و حتي دماوند با مردم لاريجان و آمل رفت و آمد بوده است. بارها شده بود كه اهالي آمل بارهايشان را به دماوند (كاروانسراي حاج آقا بزرگ) و … مي آوردند و از اينجا به تهران مي بردند و يا بارهايشان را به مشاء مي آوردند، از آنجا به آمل مي بردند. خود ما بارها شده بود بارهاي آنان را از مشاء به رينه و پلور و … برده و تحويل مي داديم. اما بحث امامزاده هاشم (ع) جدا بود و اصلاً كاري به آنها نداشت.

درباره اين بحث كه مسئولان آمل ادعا مي كنند كه امامزاده هاشم (ع) جزء آمل است چه نظري داريد؟

اين موضوع بي معني است. اصلاً امورات اداري آبگرم و رينه، آب عكس، پلور و … و حتي لاريجان در قديم توسط ادارات دماوند انجام مي شد؛ مانند آموزش و پرورش، پست، مراتع و كشاورزي مانند لار. چطور مي شود امامزاده هاشم (ع) جزء آنجا (آمل) باشد.

البته اين ها از همان سال ها (66 به بعد) ادعا مي كردند. چند بار هم شكايت كردند و ما رفتيم دادگاه آمل، ساري و … و اثبات كرديم كه امامزاده و آبريز آن جزء مشاء است. اين مناطق سند دارد، ما بر اين اساس براي 18 هكتار از امامزاده هاشم (ع) و زمين هاي اطراف آن از اداره ثبت دماوند سند گرفتيم و توانستيم اثبات كنيم جزء دماوند است.

البته در زمان رضاشاه به رشيد سلطان اميراعظم نوائي قطعه اي از زمين هاي مشاء را دادند كه به زمين هاي نوائي مشهور شد. اين زمين هم توسط رضاشاه به او داده شد كه سردار او بود.

نكته ديگري كه قابل بحث است مسئله كمك مردم اين خطه (يعني مشاء و آبعلي) به مردم درمانده در برف و بوران بود؛ كه در طول اين ساليان كه سرماي شديد، بهمن و طوفان مي شد و مردم گرفتار مي شدند به كمك آنان مي آمدند، مسئولان و ماموران آمل كجا بودند كه بخواهند به اين مردم گرفتار در بهمن و برف هاي شديد كمك برسانند. در يكي از همين سالها 6 نفر در طوفان گرفتار شدند و جان خود را از دست دادند كه ما آورديم مشاء و آنها را دفن كرديم. اينها كجا بودند، حال آمده اند ادعا مي كنند اين راه بعد از تونل مال ماست؟

شما چند سال به عنوان خادم امامزاده هاشم (ع) سابقه داريد؟

بعد از انقلاب كه حاج آقا عسگراولادي سرپرست اوقاف كشور شدند، امامزاده هاشم (ع) توسط حاج محمود صفري و حاج حسن حسن احمدي سرپرستي شد و من نيز به عنوان هيئت امناء مدت 30 سال خدمت كردم.

انتهای پیام/