جوابیه بهره‌بردار معدن سرخ پلنگان سربندان به صحبت‌های مسئولان در نشست کارگروه صنعت، معدن و تجارت شهرستان دماوند
با سلام و سپاس از مشی خبری نشریه الکترونیک تارود؛ احتراماً پیرو درج خبر کد 106108 مورخ یکم آذرماه 1394 با موضوع گزارش نشست کارگروه تخصصی صنعت، معدن و تجارت شهرستان دماوند (معدن سربندان دماوند، قانون را دور زده است) و نظر به این‌که مطابق متن خبر، در خصوص معدن سربندان اظهاراتی از برخی حاضرین در جلسه ذکر گردیده، این‌جانب سید تقی رضوی، دارنده پروانه بهره‌برداری معدن سنگ لاشه سرخ پلنگان سربندان لازم می‌دانم و تقاضا دارم مواردی را شاید نه به‌عنوان جوابیه، بلکه برای واگویی حقیقت منتشر کنید:
ریاست محترم اداره محیط زیست شهرستان دماوند عنوان نموده‌اند که “معدن سربندان مجوز قانونی داشته …. ولی در یک قسمت قانون را دور زده و معضلاتی به وجود آمده است.” ایشان فرموده‌اند یکی از مشکلات خانه کارگری است که “… نظر اداره محیط زیست این است که به‌جای آن خانه عریض که قرار است محل استقرار کارگران باشد، کانکس گذاشته شود و اقداماتی صورت بگیرد که آن ساختمان تخریب شود” و همچنین بیان کرده‌اند که “… برای اخذ مجوز احداث جاده برای معدن، مسئولان اداره محیط‌زیست را از سمت سیدآباد برای بازدید به آن منطقه بردند و بعد از صدور مجوز از سمت سربندان جاده را احداث کرده است.” و در آخر گفته‌اند “حرف ما این است که این معدن دارای مجوز و قانونی می‌باشد و معدن هم اجازه کار دارد و این جاده نه به آب زیرزمینی سربندان خسارت وارد می‌کند و نه مشکلی پیش می‌آید؛ ولی قانون را دور زده‌اند که البته اگر معدن ارزشمندی مانند معدن مس بود، به علت ارزش زیادی که دارد اداره محیط‌زیست دستور ادامه کار را می‌داد، اما معدن سنگ لاشه ارزش زیادی ندارد که بخواهد به محیط‌زیست آسیب وارد کند.”
اکنون این‌جانب چند کلامی و پرسشی دارم از آقایان مسئول در ادارات ذی‌ربط دماوند و نیز همه‌کسانی که این اخبار را دنبال می‌کنند و به وجود انصاف و منطق نزد خود اطمینان دارند و تقاضا دارم اگر می‌خواهند قضاوت کنند و تصمیم بگیرند و دستور صادر کنند، لحظه‌ای با خود اندیشه کنند که آیا حقیقت را به‌درستی می‌دانند و اگرنه، اراده آنها چه اثری بر احوال دیگران دارد و آیا حاضرند نسبت به خودشان چنین قضاوت شود؟!
البته از آقای میرزا کریمی به دو جهت سپاسگزارم؛ اول این‌که می‌دانند پروانه بهره‌برداری همه معادن، هر چه که باشد، سند رسمی و دولتی است و همان دولتی آن را به من واگذار کرده که سازمان محیط زیست هم جزئی از آن است. همچنین سپاسگزارم که این واقعیت را که بهره‌برداری از طریق جاده سربندان به معدن، به آب زیرزمینی سربندان خسارتی وارد نمی‌کند را منکر نشده‌اند؛ چراکه مجوز استفاده از جاده دسترسی به معدن از سمت سربندان را همان کارگروه تخصصی صنعت، معدن و تجارت شهرستان دماوند که سازمان محیط‌زیست هم عضو آن است، به این‌جانب اعطا نموده است.
بله، جناب میرزا کریمی سپاسگزارم که صداقت را بیش از دیگران رعایت می‌کنید اما گلایه دارم که چطور ممکن است این‌جانب، کارشناسان منتخب محیط‌زیست را که قطعاً منطقه را به خوبی می‌شناسند به سیدآباد ببرم و چنان شعبده کنم که متوجه نشوند و بعد کارگروه تخصصی به من مجوز استفاده از جاده قدیمی موجود از سمت سربندان را بدهد و همه اشخاص دخیل در موضوع چنان از خود بی‌خود باشند که فرق میان سربندان و سیدآباد را ندانند و ندانند که چه می‌کنند و چه می‌نویسند؟! حقیقت موجود این است که احداث جاده دسترسی از سمت سیدآباد اصلاً مدنظر نبوده و به این جهت کارشناسان را برای بازدید به آنجا برده‌ام که فاصله طولانی و سختی احداث جاده و مقرون‌به‌صرفه نبودن آن را ببینند زیرا از سمت سیدآباد، معدن سرخ پلنگان سربندان که من مجوز آن رادارم بعد از دو معدن دیگر قرار می‌گیرد و اساساً تردد از این جاده برای این معدن توجیه اقتصادی و فنی ندارد و چون راه دیگری برای بهره‌برداری از معدن متصور نبود و سازمان صنعت و معدن، علت عدم بهره‌برداری را جویا بود و عقیده بر آن داشت که منابع طبیعی می‌بایست به تکلیف خود برای پاسخگویی در خصوص راه دسترسی عمل می‌کرده که البته پس از گذشت چهار سال درخواست و مکاتبه نکرده بود و چنین قصدی هم نداشت، این‌جانب موضوع را باراهنمایی فرماندار محترم دماوند در کارگروه تخصصی مطرح کرده و مجوز دریافت نمودم؛ اما دریغ که افراد تنگ‌نظر بیکار ننشستند و به مدد گزارش خلاف واقع و دروغ‌پراکنی باعث توقف کار معدن شدند و این‌جانب صرفاً به ملاحظه مدارا، توقف کار را پذیرفتم درحالی‌که هیچ حکم قانونی منع‌کننده در این مورد وجود نداشت و با این اوصاف، شگفت اینجاست که این‌جانب که از بی‌توجهی بعضی مسئولین به قانون متحمل خسارت شده‌ام، متهم به دور زدن قانون هستم؟!
آقایان مسئول و ذی‌ربط در دماوند! اکنون بیش از 10 سال از زمان ارائه درخواست این‌جانب به سازمان صنعت، معدن و تجارت می‌گذرد و در تمامی این 10 سال مرحله‌به‌مرحله و مرتبه به مرتبه موافقت و مجوز کسب کرده‌ام تا از نتیجه کار و تلاش و سرمایه‌ام بهره‌مند شوم که می‌دانید نشده‌ام و سرمایه‌ام در معرض تضییع قرار دارد چراکه نه تنها از کسانی چون من حمایت نمی‌شود بلکه هر بار گرفتار یک نوع طرز فکر و سلیقه از طرف اشخاص مسئول شده‌ام و زمانی که سعی کردم مطابق قانون عمل کرده و مشکل را قانونی حل کنم، مسائل پیچیده‌تر می‌شود؛ چنان‌که ساختمان کوچک و حداقلی برای اسکان کارگران و جان‌پناه ساخته‌ام، به خانه عریض و طویل تعبیر می‌شود که اگر تصویر آن را ارائه کنم، همگان خواهند دید که فقط در حد استراحت چند نفر مناسب است و علت این‌که از کانکس استفاده‌نشده، این بوده که با توجه به وضعیت کوهستانی منطقه، شیب، دما و سیل‌خیز بودن، گزینه مناسب و ایمنی نبوده و گذشته از آن هیچ سازمان و اداره‌ای برای من قاعده و استاندارد تعریف و تعیین ننموده که حالا متهم به نقض آن باشم. جاده دسترسی به معدنی که مجوزش رادارم، می‌خواهم، چهار سال سر دوانده می‌شوم؛ شخصی رشوه می‌دهد تا کارمندی خلاف گزارش کند، او هنوز محکوم نشده اما من حق پرسش ندارم؛ از کارگروه شهرستان مجوز می‌گیرم، متهم به دور زدن قانون می‌شوم؛ پرسش بزرگ من از مسئولین و وجدان‌های آگاه این است که چرا معادنی که در همین دماوند مجوز ندارند، تعطیل و متوقف نشده‌اند؟! چرا اگر کسی مطابق قانون مجوز برای انجام فعالیتی دارد و تخلفی مرتکب نشده، باید به وضعیتی دچار شود که در اثر بعضی اغراض شخصی، سرمایه‌اش معطل‌مانده و درحالی‌که مقروض گردیده از مال خود منع شود؟! و اگر تخلفی مرتکب شده چرا هیچ دلیل روشنی ارائه نمی‌شود تا وضعیت را اصلاح کند؟ و اگر یک معدن با مجوز قانونی، “معضلاتی” (!) به وجود آورده که نه می‌توان گفت و نه قابل‌حل است، چرا از همان ابتدا جوابش نمی‌کنید تا حداقل عمر و سرمایه‌اش تلف نشود؟ آیا این‌گونه از تولید و سرمایه‌گذاری حمایت می‌شود؟! این اتفاقات و برخوردها چه معنایی باید داشته باشد؟! آیا این‌که من مجوز معدن مس ندارم، باعث آن شده تا بی‌مهری و بی‌مسئولیتی ببینم؟ ببخشید که معدن مس ندارم و تصورم بر این بوده که از حاصل دسترنجم بهره‌مند شوم!
شمارا به خدا، اگر مصداق “آنچه برای خود می‌پسندی، برای دیگران نیز بپسند” نیستید، لااقل آنچه برای خود نمی‌پسندید، برای دیگران نیز نپسندید. نپسندید که شخصی 10 سال از عمر و جوانی خود و تمام سرمایه زندگی‌اش صرف کند و ده‌ها مجوز و موافقت قانونی کسب کند تا هم خود ثمره‌اش را ببیند و هم خیری به دیگران برساند و عده‌ای معدود بدگویی و سنگ‌اندازی کنند و آن‌که کاری از دستش بر می‌آید، حقیقت را کتمان کند.
با سپاس
سید تقی رضوی، معدن دره سرخ پلنگان سربندان
*اخبار مرتبط
معدن سربندان دماوند، قانون را دور زده است/ مجوز معادن بدون هماهنگی فرمانداری دماوند صادر می‌شود
درخواست اهالی سربندان برای تعطیلی معدن سرخه پلنگان
جوابیه بهره‌بردار معدن سرخه‌پلنگان به خبر «تارود»
انتهای پیام/
قانون چیز بسیار بسیار خوبیست ودر ان هیچ شکی نیست حتی اگر در مواردی هم نارسا وبه روز نباشد وخود مشکلاتی را برای مردم ایجاد کند مثل طرح هادی روستایی که از همان ابتدا مشکلات بسیاری را برای روستاییان ایجاد نمود وحتی حالا هم که مدت ده ساله ان حدود دو سال است که تمام شده پس مشکل کجاست به نظر بنده مشکل اصلی وجود تبعیض است وجود روابط به جای ضوابط است ودر یک کلام قانون برای همه یکسان نیست