بقعه امامزادگان عبدالله و عبیدالله شهر دماوند با بیمهری مسئولان مواجه است
بقعه امامزادگان عبدالله و عبیدالله شهر دماوند با بیمهری مسئولان مواجه است.
به گزارش پایگاه خبری تارود دماوند، شاخصه مهم شناخت شهرستانهای مذهبی وجود امامزادگان در آن شهرستان میباشد، از این رو به یکی از امامزادگان شهر دماوند که در مظلومیت تمام در حال نابودی است میپردازیم.
امامزاده عبدالله و عبیدالله در ضلع شمالی شهر دماوند و در محله درویش قرار دارند، این امامزادگان از نوادگان امام موسی کاظم (ع) بوده و قدمت آن به قرن هشتم هجری قمری بر میگردد.
بقعه این امامزاده دارای بافت قدیمی و جزئی از مجموعه تاریخی و مذهبی دماوند میباشد، بنای این امامزاده به صورت هشت ضلعی ساخته شده و مصالح به کار رفته در ساخت بنا، سنگ، آجر و کاشی است که روی هر ضلع آن طاق بناهایی از پایین تا زیر گنبد ایجاد شده است و تزئینات آن بنا را میتوان به تزئینات دوره ایلخانی تشبیه کنیم.
این بنا اولین بار در دوره قاجار و بعد از آن نیز چندین بار مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته اما امروزه با توجه به مسدود شدن کانالهای رطوبت، باعث بروز آسیبهای جدی داخل و کتیبههای با ارزشی که در داخل بنا بوده شده است.
تعداد معدودی از افراد از کتیبههای کوچک و بزرگ در اطراف این مکان تاریخی و زیارتی که از لحاظ تاریخی اهمیت بسزایی دارد باخبر هستند، چرا که این امامزاده همانطور که گفته شد متعلق به قرن هشتم هجری است و آثار و شواهدی که در اطراف آن دیده میشود تا قرن ۱۳ هجری قمری را نیز در بر میگیرد.
این مکان در سال ۱۳۵۱ و با شماره ۹۲۲ به عنوان یکی از آثار تاریخی ایران ثبت شد، اما اکنون بقعه این بنا به دلیل عدم رسیدگی مستمر، تغییرات آب و هوایی و بیکفایتی مسئولان متولی با آسیبهای جدی از جمله کج شدن و ریزش آجرهای ساختمان بیرونی مواجه شده و روز به روز در حال تخریب بیشتر میباشد.
به گفته اهالی محله درویش، امامزادگان عبدالله و عبیدالله در روزگاران پیشین جز زیارتگاههای شهرستان و میزبان زائران بسیاری بوده است اما اکنون به دلیل مشکلات و تخریبهایی که برای این بقعه متبرکه به وجود آمده درب این مکان به روی زائران بسته شده و این امامزادگان به غریبترین امامزاده شهر دماوند تبدیل شدهاند.
این سؤال پیش میآید که با وجود اینکه سال گذشته این مکان تاریخی و مذهبی میزبان مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تهران بوده و مسئولان شهرستانی قول مساعدت و همکاری برای تعمیر و بازسازی این مکان مقدس داده بودند، چرا هنوز این بقعه در بی سر و سامان ترین شکل ممکن و مسئولان متولی در خواب زمستانی به سر میبرند؟
اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دماوند با وجود دریافت اجاره بهای زمینهای وقفی این مکان، رسیدگی به وضعیت این امامزادگان را در دستور کار خود قرار نداده و باعث وجود وضع اسفناک در فضای داخلی و خارجی این اثر هشتصد ساله شدهاند.
اگر دقت کنیم بنای بیرونی این امامزاده کج شده که اگر این بنا به دلیل وجود بلایای طبیعی و یا هر دلایل دیگری فرو نشیند، تمامی ساختمانهای مجاور خود را تهدید به تخریب میکند و به همه آنها آسیب جدی وارد میکند، این بنا که نشان از قدمت تاریخی شهر ما دارد حیف است که رو به نابودی برود.
اهالی محله درویش میگویند این مکان در قدیم جزء ثروتمندترین امامزاده در شهر دماوند بوده که اکنون به این وضعیت دچار شده است و دیوارهای نم زده، سقف فرو ریخته و دیوارهای تخریب شده این بنا از فراموشی امامزادگان و آثار تاریخی از سوی مسئولان شهرستانی خبر میدهد.
هیئتامنای محله درویش بارها از مسئولان، پیرامون مرمت این بنا درخواست یاری و کمک کردند که هرگز پاسخ درستی نشنیدهاند، در همین بین مردم از مسئولان نا امید شده و دست یاری به سوی خیرین شهرستان دراز کردهاند.
امیدواریم فریاد تمامی امامزادگان مظلوم شهرستان دماوند شنیده شود و متولیان از خواب بیدار شده و به حال این مکانها که روزی مآمن افراد مؤمن شهرستان دماوند بوده فکری بکنند تا دوباره چراغ این امامزادگان روشن و شور و شوق حضور و زیارت مردم در آن بقعه پدیدار شود.
انتهای پیام/
