به پاسداشت نیم قرن خدمتگزاری به آستان اهل بیت(ع)

تارود-حمید مشهدی آقایی؛ در روزهایی که جهانی به عطر قدوم موالید شعبان المعظم معطر بود، ذاکر باصفا و پیرغلام آستان اهل بیت (ع) استاد حاج احمد کرمانی دار فانی را وداع گفت و به میهمانی فرزند شهیدش و همجواری با موالیانش شتافت.

در عمر با برکت هفتاد و سه ساله این خادم اباعبداله (ع)، بیش از نیم قرن نوکری و خدمتگزاری به آستان حسینی به چشم می خورد. حاج احمد کرمانی با ذکر و مدح اهل بیت عصمت و ظهارت در محضر استادش حاج نصراله کیاماری آشنا شد و همراه با برادر بزرگوارش  مرحوم استاد حاج محمدتقی کرمانی در زمره مداحان اهل بیت (ع) درآمد. به خاطر ماموریت و شغلش که در نیروی هوایی بود به همدان منتقل شد. این مهاجرت برکات زیادی برای او داشت که از جمله ی آن همنشینی و خدمت به عالم عارف واصل مرحوم آیت اله العظمی ملاعلی معصومی همدانی بود.

حاج احمد کرمانی به واسطه ی اینکه مورد عنایت آن عالم ربانی بود، سالیانی طولانی خوشه چین محضر فیض و معرفت آن بزرگمرد شد و در محافل دینی همدان به انجام وظیفه پرداخت. در محیط نظامی آن روز با همه سختی ها، دست از ترویج فرهنگ اهل بیت (ع) برنداشت و بسیاری از همافران و درجه داران و سربازان پایگاه نیروی هوایی همدان را با معارف اسلامی آشنا کرد و در این راه مخاطرات زیادی را به جان خرید. با شروع انقلاب اسلامی، اعلامیه های امام راحل و علمای بزرگوار همراه نهضت را با سختی بسیار به پایگاه هوایی می برد. همین قضیه باعث شد که با گروهی از همکاران و شاگردان هیئت اش دستگیر شده و به اعدام محکوم شوند. پیروزی انقلاب اسلامی باعث شد که از زندان نجات یابد و به خدمت خود ادامه دهد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی برای ادامه خدمت به تهران آمد و در خودکفایی نیرویی هوایی مشغول خدمت گردید و در آنجا هم موفق به تربیت شاگردانی آشنا با مکتب اهل بیت (ع) شد. این در حالی بود که منزلش را به دماوند منتقل کرده و هر روز مسیر تهران- دماوند را رفت و آمد می کرد.

با شروع جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، علی اصغر کرمانی که آن روزها دانش آموز سوم راهنمایی بود سودای معامله با خدا کرد و پس از سالیانی حضور بی قرارانه و عاشقانه در جبهه های جنگ جنوب و غرب کشور، سرانجام در پاییز 1366 در جبهه های غرب به درجه ی رفیع شهادت نایل آمد و خانه ی حاج احمد کرمانی که هماره معطر به ذکر ولایت بود از عطر شهادت نیز سرشار گردید.

علی اصغر کرمانی دردانه خانواده بود و عزیز پدر و مادری که عاشقانه او را دوست می داشتند. از این پس حاج احمد روضیه ی علی اکبر را با شور و حال دیگری می خواند و الحق روضه ی علی اکبرش شنیدنی بود.

از ویژگی های استاد حاج احمد کرمانی اهتمام به جلسات و هیئت های مذهبی همراه با بیان احکام و حدیث بود. در این راه خود زحمت زیادی می کشید، به تصحیح نماز شاگردان تا احکام و وسایل دیگر دینی اهمیت می داد و در این راه سعی بلیغ داشت. نسلی از ذاکران و مداحان جوان امروز دماوند هر یک به گونه ای خود را شاگر حاج احمد کرمانی می دانند.

حاج احمد کرمانی مانند دیگر ذاکران دماوند که آزموده تربیت استاد نصراله بودند، فنون مداحی را به خوبی می دانست. اشعار فراوان و زیادی را از بر داشت و به از حفظ خواندن توجه جدی داشت. هم اشعار نغز را حفظ می کرد و هم جمع آوری می نمود و بر این عزم بود که گزیده ی اشعار آئینی را که با سلیقه ی خود جمع آوری کرده بود منتشر سازد. حاج احمد کرمانی شعر را خوب می خواند؛ شمرده، شمرده و با تأنی. در یک جلسه مداحی شرایط یک برنامه ی خوب را از شروع تا پایان رعایت می کرد. اشعار قوی و محکم را گلچین می کرد و با فهم معنا آن را می خواند. در روضه ها بغضش می شکست و اشک از چشمانش جاری می شد. برای رعایت آداب مجلس امام حسین (ع) سر از پا نمی شناخت و جوش و خروش داشت. مثل حاج نصراله و حاج محمدتقی، در بند کم و زیاد جمعیت نبود. عشق اش اقامه مجلس ذکر و ماتم بود. از یک روضه خانگی 5 نفره ی اول ماه تا یک جلسه بزرگ جشن و سرور یا عزا در حسینیه ها و مساجد.

بیمار بود، کمتر می خواند چون نفس اش دیگر یاری نمی کرد. اما کمتر کسی فکر می کرد او چنین ناگهانی برود و نوا و نغمه ی این بلبل آستان ولایت خاموش شود. بیست و پنجم رجب المرجب آخرین عرض توسلش در مجامع عمومی در مسجد جامع بود و به آستان باب الحوائج. گویا می دانست که رفتنی است، ده روز طول کشید تا در روزهای آغازین شعبان و پس از ایام ولادت های سه گانه اول شعبان، دل از جهان فانی برکند و خیمه ی جان را در بارگاه موالیانش بزند.و در شب جمعه ای در یک تشییع جنازه ی باشکوه (که هم تجلیل از نوکری و خدمتگزاری بود، هم تقدیر از تربیت و پرورش شهیدی سرافراز و عاشورایي) به میعادگاه همیشگی اش حسینیه محله قاضی آمد و از آنجا به بهشت رقیه! در جوار پدران شهید پرور و در همجواری شهدای سرافراز آن گلستان آرمید. عاش سعیداً و مات سعیداً

انتهای پیام/